Niewiele jest na świecie zjawisk, które opinia publiczna odbiera jednomyślnie – jednoznacznie potępia lub chwali. Doping należy jednak do tej pierwszej kategorii. U większości osób wywołuje bardzo negatywne emocje. Dlaczego?
Po pierwsze jest zaprzeczeniem tego, czego uczy sport, a więc, że wygrać powinien lepszy, a ciężka praca popłaca. Doping traktuje się jak oszustwo. Zdradę sportowych ideałów. Nikt nie lubi być oszukiwanym.
Po drugie korzystanie z dopingu wzmacnia nielegalne biznesy w sporcie i promuje drogę na skróty. To nie podoba się publiczności, która chce bohaterów bez skazy.
Po trzecie kibicie utożsamiają się ze sportowcem, wkładają we wspieranie go swoje autentyczne emocje. Nie potrafią więc wybaczyć oszustwa.
Po czwarte doping psuje show. Często wykrywa się go później i mimo, że medale czy tytuły są odbierane, to nowy mistrz nie ma należytej ceremonii.
Ludzie związani z dopingiem zawsze są o krok do przodu, niż ci w laboratoriach, którzy wykrywają nielegalne substancje. Pozostaje więc mieć nadzieję, że dla większości to, czego uczy sport, pozostawia jednak jakąś wartość.
