Jak wiemy z poprzednich analiz podstawowych zasad zarządzania aktywami, banki oraz inne instytucje finansowe, jeśli chcą osiągać zyski, muszą udzielać pożyczek, które zostaną w całości spłacone i które nie narażą ich na większe ryzyko kredytowe. Pojęcia negatywnej selekcji i ryzyka nadużycia dostarczą nam przesłanek zrozumienia zasad, jakich instytucje finansowe powinny przestrzegać, aby zredukować ryzyko kredytowe i udzielać dobrych kredytów. Negatywna selekcja na rynku kredytowym pojawia się dlatego, że osoby, które obciąża wysokie ryzyko złego kredytu (duże prawdopodobieństwo tego, że nie spłacą zaciągniętej pożyczki), najczęściej starają się o udzielenie kredytu; innymi słowy, osoby, z którymi najprawdopodobniej związane są negatywne wyniki, mają największe szansę na to, że zostaną wybrane. Pożyczkobiorcy, którzy mają bardzo ryzykowne projekty inwestycyjne i mogą dużo zyskać, jeśli osiągną sukces, są też najbardziej zdeterminowani w staraniach o udzielenie kredytu. Oczywiście, ze względu na wysokie prawdopodobieństwo niespłacenia kredytu, są oni najmniej pożądanymi kredytobiorcami. Ryzyko nadużycia pojawia się na rynkach kredytowych z powodu pożyczkobiorców, którzy mogą odczuwać pokusę podejmowania działalności niepożądanej z punktu widzenia kredytodawcy. Zwiększa to prawdopodobieństwo narażenia kredytodawcy na ryzyko niespłaconego kredytu. Pożyczkobiorca, który otrzymał pieniądze, jest bardziej skłonny do inwestycji w projekty obciążone bardzo wysokim stopniem ryzyka i obiecujące wysokie zyski w razie powodzenia przedsięwzięcia. Wysokie ryzyko zmniejsza jednak prawdopodobieństwo tego, że pożyczkobiorca będzie w stanie spłacić zaciągnięty kredyt.
